Charakterystyka/ morfologia

Ropucha szara (Bufo bufo)

Systematyka
rząd: płazy bezogonowe (Salientia)
rodzina: ropuchowate (Bufinidae)
rodzaj: Ropucha (byfo)
gatunek: Ropucha szara (Bufo bufo))

Charakterystyka/ morfologia
Jeden z największych naszych płazów. Długość starych osobników dochodzi do 20 cm. Ma kształt bochenkowaty, szeroki i masywny. Pysk bardzo szeroki, skóra na grzbiecie chropowata i pokryta licznymi brodawkami. Wyraźnie widoczne gruczoły jadowe, zwane gruczołami zausznymi. Ich trująca, bardzo toksyczna wydzielina wystrzykiwana w razie niebezpieczeństwa na powierzchnie skóry, doskonale chroni ropuchę przed atakami wrogów. Dobrze rozwinięte błony pławne, bębenki małe, słabo widoczne. Zasadniczym kolorem grzbietu jest brąz w różnych odcieniach stopniach szarości, brzuszna strona brudnoszara lub płowa.

Biotop/ preferencje pokarmowe
Ropucha szara żyje w lasach, i zaroślach, często w parkach i ogrodach, blisko siedzib ludzkich. W dzień przebywa w ukryciu pod kamieniami, u norach gryzoni, a nawet w piwnicach czy szczelinach w murze. Na żer wyrusza o zmroku. Ropucha szara jest silnie przywiązana do miejsca, szczególnie stare osobniki. Dzięki dobrej orientacji w przestrzeni po polowaniu wraca do swojej stałej kryjówki. Jest to zwierze nadzwyczaj żarłoczne polujące niestrudzenie na najróżniejsze stawonogi i ich larwy. W ogrodach zjada bardzo dużo ślimaków i gąsienic, więc jest pożądanym i pożytecznym lokatorem. Ponadto jest jednym z nielicznych zwierząt pożerających stonkę ziemniaczaną Na terenach pasiek zjada duże ilości pszczół, na których jad, jak również na jad os, nie jest specjalnie wrażliwa. Duże stare ropuchy pożerają młode gryzonie, jaszczurki, małe węże a nawet pisklęta ptaków.

Rozwój osobniczy
Ropuchę szarą możemy spotkać już pod koniec marca. Gody rozpoczyna na początku kwietnia, nie ma szczególnych wymagań co do zbiornika. Jeśli woda zajmuje większy obszar, ropuchy trzymają się w strefie przybrzeżnej. Ubarwienie godowe u tego gatunku nie występuje. U samców pojawiają się w tym okresie czarne modzele godowe na trzech pierwszych palcach kończyn przednich Samce stają się agresywne i często z braku samicy atakują inne zwierzęta. Ich głos jest słaby, ze względu na brak rezonatorów. Samica składa jaja w dwóch sznurach i rozwiesza wśród roślin (w górach owija wokół kamieni). Pojedynczy sznur ma długość 2,5-5 m, a liczba złożonych jaj to około 2500 do 10 000. Pojedyncze jajo ma średnicę ok. 1,7 mm . Kijanki mają czarny grzbiet, brzuch jest jaśniejszy. Ich długość dochodzi do 2,5-3,5 cm. Przeobrażenie przypada na koniec czerwca. Młode ropuszki opuszczają wtedy masowo wodę. Ze względu na to, że podczas przeobrażenia tracą ogon, są mniejsze od kijanek – 5-10 mm. W czasie tych masowych wędrówek wiele z nich ginie. Są one pożerane przez ptaki, inne płazy, a czasem owady i pająki. Giną również pod kołami samochodów. Dojrzałość płciową samce osiągają w 2 roku a samice 3 roku życia. Żyją 30- 40 lat. W sen zimowy zapada późną jesienią. Zimuje zagrzebana w ziemi lub w piwnicach.

Status gatunku
W Polsce podlega całkowitej ochronie.

Autor: Wanda Kula