Charakterystyka/ morfologia

Rokitniczka ( Acrocephalus schoenobaenus)

Systematyka
rząd: wróblowe (Passeriformes)
rodzina: pokrzewkowate (Sylviidae)
gatunek: Rokitniczka ( Acrocephalus schoenobaenus)

Charakterystyka/ morfologia
Górne części ciała ma oliwkowobrązowe z ciemnymi paskami, kuper jest jednolicie rdzawo zabarwiony, spód jednolicie żółtobiały. Wierzch głowy brązowe i czarne paski, biaława brew. Obie płci nie różnią się wyglądem. Samiec śpiewa podobnie do trzcinniczka, wplata w jego piosenkę trele i flety. Podczas śpiewu często podlatuje. Długość ciała 13,5 cm, rozpiętość skrzydeł 20 cm, waga 11 do 13 g. Wędrowna. Przylot w końcu maja, odlot do października.

Biotop/ preferencje pokarmowe
Występuje w bujnej roślinności nadbrzeżnej od strony lądu, w trzcinowiskach i łanach turzyc z krzewami ale także niedużych pasach trzcin na małych stawach, czy kanałach.. Częsta w tataraku i wśród innych roślin zarastających jeziora i torfianki. Zjada owady.

Rozwój osobniczy
Cechą charakterystyczną toków rokitniczki jest lot śpiewającego samca. Wzbija się on do góry, a następnie spada ukośnie z szeroko rozłożonymi skrzydłami i szeroko rozpostartym ogonem. Terytorium lęgowe jest małe, 20 do 40 m od gniazda. Gniazdo w trawach i turzycach tuż nad wilgotną ziemią lub płytką wodą. Jest ono jedynie wciśnięte między łodygi zeszłorocznej trzciny. Budują je oba ptaki, chociaż samica ponosi główny ciężar pracy. Warstwa zewnętrzna składa się z suchych liści, traw lub sitowia. W części środkowej gniazda znajdują bardzo miękkie źdźbła traw, „wełna” roślin i włosie. Samica w maju- lipcu składa 4 do 6 jasnych z szarymi i brązowymi plamkami zlewającymi się ze sobą jaj. Pisklęta wykluwają się po 12 – 13 dniach wysiadywania. Po 13 – 15 dniach rodzicielskiej opieki młode opuszczają gniazda, lecz pozostają w jego pobliżu, karmione przez rodziców przez następne dwa tygodnie. Gdy pisklęta są już niezależne, jak czas pozwoli, para przystępuje do drugiego lęgu.

Status gatunku
Objęty ścisłą ochroną gatunkową.

Przygotowała: Wanda Kula