Jeśli posiadasz konto na portalu - zaloguj się, jeśli go nie posiadasz zarejestruj się.
Podróżniczek (Luscina svecica)
Systematyka
rząd: wróblowe (Passeriformes)
rodzina: drozdowate (Turdidae)
gatunek: Podróżniczek (Luscina svecica)
Charakterystyka/ morfologia
Nieco mniejszy od pozostałych skowronków. Ma szarobrązowy wierzch ciała, jasną brew, barwny rysunek na gardle i piersi oraz biały spód i rdzawe plamy u nasady ogona oraz szeroka czarną pręgę na jego końcu. . U samców w szacie godowej występuje niebieski śliniak z białą ( u ptaków populacji nizinnej) lub czerwoną ( u ptaków populacji skandynawskiej) plamką na środku. Zdarzają się też ptaki bez tej plamki. Pod plama znajdują się dwie przepaski, czarna i rdzawa. W upierzeniu spoczynkowym gardło jest jaśniejsze, pokryte ciemnymi plamkami. Samice obydwu gatunków mają zmienne, białawo ubarwione podgardle, obrzeżone przepaską z czerwonobrązowych plamek. Młode są brązowe, gęsto ciemno plamkowane, lecz pierzą się szybko i upodabniają do dorosłych. Prowadzi skryte, samotne życie w gęstej, przybrzeżnej roślinności, gdzie często skacze z zadartym ogonem. Śpiewa siedząc na szczycie wysokich roślin, niezbyt często „ diip diip diip” po czym następuje mieszanina fletowych, ostro brzmiących nutek. W czasie śpiewu czasem podlatuje do góry i następnie opada w trzepoczącym locie. Wabienie to „tak tak tak „ i miękkie „fiit”, a głos alarmowy to gardłowe „turrrrk” Długość ciała 14 - 15 cm, rozpiętość skrzydeł 20 -22 cm, waga 15 - 20 g. Wędrowny . Można je u nas spotkać od końca marca do początku października.
Biotop/ preferencje pokarmowe
Zamieszkuje wilgotne, błotniste doliny większych rzek we wschodniej i centralnej części kraju. Najłatwiej go zaobserwować wczesną wiosną na wilgotnych łąkach oraz nad brzegami zbiorników wodnych. W naszych górach występuje niewielka populacja skandynawskiego (tego z czerwoną plamką na środku niebieskiego śliniaka) podgatunku podróżniczka. Podstawą diety są owady i pajęczaki. Poza tym zjada także jagody zbierane w strefie przygruntowej.
Rozwój osobniczy
Na terenach lęgowych w miejscach podmokłych i nad wodami w krzewach i zaroślach przebywa od marca do października i można stwierdzić jego obecność na podstawie głosu lub zauważyć przypadkowo. Wyprowadza do dwóch lęgów w sezonie. Gniazdo buduje na ziemi ukryte w gęstej roślinności zielnej z liści drzew i traw, mchu i korzeni. Wysiadywaniem przez 14 dni 5 – 7 ciemnych, oliwkowobrązowych jaj zajmuje się samica, choć niekiedy pomaga jej samiec. Pisklętami zajmują się oboje rodzice przez 14 dni na gnieździe i tyle samo poza nim.
Status gatunku
Gatunek objęty ścisłą ochroną gatunkową.
Przygotowała: Wanda Kula
