Jeśli posiadasz konto na portalu - zaloguj się, jeśli go nie posiadasz zarejestruj się.
Perkoz rdzawoszyi (Podiceps grisegena)
Systematyka
rząd: perkozy (Podicipediformes)
rodzina: Perkozy (Podicipedidae)
rodzaj: Perkoz (Podiceps)
gatunek: Perkoz rdzawoszyi (Podiceps grisegena)
Charakterystyka/ morfologia
Mniejszy i bardziej krępy niż perkoz dwuczuby. Samiec i samica nie różnią się wyglądem. W szacie godowej łatwo rozpoznawalny po ciemno rdzawej szyi, szarych policzkach i czarnym dziobie z jaskrawożółtą nasadą. W szacie spoczynkowej różni się od perkoza dwuczubego grubszą i krótsza szyją kontrastującą z białym gardłem i piersią. Czarna czapeczka obejmuje oko i kantarek a krótszy czarny dziób ma żółtawą nasadę. Młode ptaki zachowują resztki pasków na głowie do 1 pierzenia, końca października. W locie perkoz rdzawoszyji ma niej bieli na skrzydłach oraz krótszą i ciemniejszą szyję niż perkoz dwuczuby. Długość 40-48 cm, rozpiętość skrzydeł 72-80 cm, masa ciała 500- 900 g. W Polsce niektóre osobniki zimują. Wędrówki na krótkie dystanse. Odloty zaczynają się w październiku i trwają przez cały listopad, przy czym stare osobniki odlatują pierwsze. Wracają marzec- kwiecień. Niektóre z osobników zimują w Polsce..
Biotop/ preferencje pokarmowe
W Polsce występuje nierównomiernie w całym kraju oprócz gór. Jego typowym siedliskiem są niewielkie, płytkie do 2 m głębokości, zarośnięte szuwarami zbiorniki wodne, zwłaszcza stawy rybne. Poza sezonem lęgowym występuje także na rozległych i głębokich jeziorach oraz na wybrzeżu. Wiosną i latem perkoz rdzawoszyi zjada więcej bezkręgowców wodnych (przede wszystkim larw owadów), a jesienią i zimą więcej małych ryb, ale zjada także owady, skorupiaki, kijanki i żaby . Ryby jednak stanowią znacznie mniejszą część jego pokarmu w porównaniu z perkozem dwuczubym . Rzadko zjada pokarm roślinny. Żeruje przeważnie pod wodą, nurkując do głębokości 4 m.
Rozwój osobniczy
Toki najczęściej odbywają się wieczorem lub nocą zaraz po powrocie na lęgowiska w marcu lub kwietniu. Podczas toków ptaki wydają charakterystyczne, donośne dźwięki podobne do rżenia konia lub kwiczenia świni . Jednocześnie oba ptaki stoją wyprostowane naprzeciw siebie i kręcą głowami w prawo i lewo. Samce przyjmuje figurę przypominającą łabędzia, a samica stroszy pióra. Gniazduje na płytkich, obficie zarośniętych jeziorach i stawach. W okresie lęgowym skryty. Pływające gniazdo buduje dobrze ukryte wśród trzcin lub innych roślin wynurzonych. Ma ono postać platformy złożonej z dość długich, mokrych fragmentów roślin wymieszanych z mułem. Wyprowadza 1 lęg. W maju i w czerwcu samica składa 4-5 brunatniejących jaj. Jaja są wysiadywane przez okres 22 do 23 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta wykluwają się kolejno jedno za drugim, a podczas gdy jeden z dorosłych ptaków zajmuje się już wyklutym potomstwem, to drugi ogrzewa jeszcze nie pęknięte jaja. Pisklęta wychodzą z gniazda po wykluciu się ostatniego z nich, od pierwszego dnia mogą pływać i nurkować, karmione są i wożone są przez dorosłych na grzbiecie (podobnie jak u innych perkozów). Perkozy w których diecie przeważają ryby (wśród nich perkoz rdzawoszyi i dwuczuby) regularnie zjadają drobne pióra, najczęściej własne. Pióra składają się z keratyny, której nie jest w stanie trawić żaden kręgowiec, więc ptaki nie połykają ich dla jakichś wartości odżywczych, ale po to, by chronić ścianki przewodu pokarmowego przed ukłuciami ości strawionych ryb. Liczne ości zaplątane i opakowane w pióra, są formowane w żołądku w podłużne bryłki i co pewien czas wypluwane. Rodzice karmiący potomstwo małymi rybkami, podają już jednodniowym pisklętom swoje pióra.
Status gatunku
Objęty ścisłą ochrona gatunkową.
Przygotowała :Wanda Kula
pasjonatów i miłośników o różnorodnym doświadczeniu i osiągnięciach.
