Jeśli posiadasz konto na portalu - zaloguj się, jeśli go nie posiadasz zarejestruj się.
Kulik mniejszy (Numenius phaeopus)
Systematyka
Rząd: siewkowe (Charadriiformes)
Rodzina: bekasowate (Scolopacidae)
Gatunek: Kulik mniejszy (Numenius phaeopus)
Charakterystyka/ morfologia
Mniejszy od kulika wielkiego, o krótszym, mniej zakrzywionym dziobie. Ubarwienie bardzo podobne. Przez wierzch głowy biegnie jeden jasny pas, a drugi biegnie przez oko. Ogon bardziej zaokrąglony. Nogi w locie nie wystają poza ogon i szybciej niż kulik wielki uderza skrzydłami.. Nie płochliwy. Jego głos brzmi jak osobliwy chichot. Długość ciała bez dzioba 35- 40 cm, rozpiętość skrzydeł 69- 75 cm, waga 360 - 400 g. Wędruje w kwietniu i maju oraz od lipca do września.
Biotop/ preferencje pokarmowe
W czasie wędrówek i zimą pojawia się na skalistych wybrzeżach i terenach zalewowych. W Polsce jedynie na przelotach licznie na wybrzeżu, bardzo rzadko w głębi kraju.. Do czasu odlotu na zimowiska przebywa w małych grupach na wybrzeżu. Gnieździ się w tundrze północnej Europy. Pożywieniem kulika mniejszego jest inne jak wielkiego. Żerując przeszukuje przede wszystkim rośliny i powierzchnię ziemi. Chętnie zjada owady. Latem w pewnych okresach żywi się jagodami i specjalizuje się , szczególnie na afrykańskich zimowiskach, w polowaniach na skorupiaki. Przez potrząsanie nimi w dziobie, usuwa im odnóża oraz pancerzyki i połyka samo mięso.
Rozwój osobniczy
Gnieździ się na północnych bagnach i torfowiskach od strefy borów szpilkowych po torfowiska, a także w tundrze., niekiedy nawet na porębach. Zakłada gniazdo na suchych miejscach, chętnie wzniesieniach torfowiskowych, porośniętych krzewinkami i malina moroszką. Lęgi maj- sierpień. Samica składa do 4 oliwkowo zielonych ciemno plamkowanych jaj. Jeden lęg w roku.
Status gatunku
Gatunek chroniony.
Przygotowała: Wanda Kula
