Charakterystyka/ morfologia

JENOT (Nyctereutes procyonoides)

Systematyka

rząd: drapieżne (Carnivora)

rodzina: psowate (Canidae)

rodzaj: Nyctereutes                  

gatunek: jenot (Nyctereutes procyonoides) 

Charakterystyka/ morfologia

Długość ciała: 53-69 cm, ogon mierzy 15-23 cm. Wyskość w kłębie: 30-37 cm. Waga: 4,0-7,3 kg, jesienią wzrasta do 4,6-9,1 kg.   

Jenot jest zbliżony wielkością do lisa. Dymorfizm płciowy praktycznie nie zaznaczony. W uzębienie jenota wchodzą charakterystyczne krótkie i grube kły oraz stosunkowo duże trzonowce i przedtrzonowce, które mają słabo zaznaczone tępe guzki. Zębów stałych jest 42.

Jenot wyglądem przypomina niedużego psa, ale ma jednak bardziej krępą budowę ciała, dzięki czemu jest także nieco podobny do borsuka i szopa. Ma krótkie kończyny i stosunkowo długi tułów. Jego ogon jest dość krótki, puszysty i gruby. Głowę ma małą i krótki spiczasty pysk oraz krótkie zaokrąglone uszy. Po bokach głowy ma długie włosy tworzące charakterysyczne „bokobrody”.

Ubarwienie jenota jest różne. Kończyny, uszy i środek pyska ma ciemnobrązowe, a zewnętrzna strona szyi, czoło i pysk - jasne, żółte i prawie białe. Jeśli hodzi o ubarwienie, wyróżnikiem jenota jest krzyż w okolicy barków, stworzony z ciemnych włosów. Latem, barwy sierści są zmieniane na nieco jaśniejsze. Jenot linieje latem, w okresie od czerwca do października. Na wiosnę, w kwietniu, traci gęste włosy puchowe i do połowy czerwca ma już letnią sierść. Zimowa okrywa włosowa przyrasta od września do listopada.

Biotop/ preferencje pokarmowe

Jenot związany jest z klimatem subtropikanym i subarktycznym. Zasiedla różne siedliska od otwartych terenów rolniczych po rozległe lasy. Preferuje wilgotne zadrzewienia, lasy, zarośla w dolinach rzek i jezior, szuwary, trzcinowiska, torfowiska  i tereny podmokłe. Jenoty często wykorzystują nory jako miejsca schronienia, szczególnie zimą. Prawie nigdy nie kopią nor same. Jeśli tak, to są to proste korytrze o długości 3 m zakończone jedną komorą. Najczęściej wykorzystują nory borsucze, ale także lisie. Jako kryjówki używają również spróchniałych pni zwalonych lub rosnących drzew, wykrotów, dziur w korzeniach drzew, gęstych zarośli oraz trzcin.

Jenot jest zwierzęciem wszystkożernym. Jego dietę stanowią gryzonie i inne drobne ssaki, ptaki i ich jaja, płazy, gady, ryby, skorupiaki, owady, mięczaki oraz padlina. Zjada również pokarm roślinny, szczególnie owoce i nasiona oraz kłącz i bulwy. Jenot nie jest drapieżnikiem, który ściga zdobycz, ale należy do zbieraczy – spożywa to, co znajdzie na swojej drodze. Potrafi także nurkować i pływać w poszukiwaniu pokarmu. 

Rozwój osobniczy

Gody jenotów odbywają się od stycznia aż do końca kwietnia, jednak osobniki łączą się w pary dopiero jesienią. Ciąża trwa zazwyczaj 2 miesiące, czasem dłużej. Młode rodzą się zazwyczaj wiosną, w kwietniu i maju. Zdaża się, że przyjdą na świat w czerwcu lub wrześniu. Z jednego miotu rodzi się nawet 7 szczeniąt. Młode jenoty bardzo szybko dojrzewają, już kilkumiesięczne osobniki potrafią pochłaniać pokarm dorosłych. Kiedy mają pięć miesięcy są już wielkości dorosłych osobników. Jenoty żyją przeciętnie od 1,5 do 2 lat, maksymalnie 10-11 lat. Naturalnymi wrogami jenota są: wilk, ryś, bielik i lis (dla szczeniąt).

Status gatunku

Jenot należy do zwierząt łownych (od 1 sierpnia do 31 października) z okresem ochronnym.

Autor: Maciej Jaroszewski