Jeśli posiadasz konto na portalu - zaloguj się, jeśli go nie posiadasz zarejestruj się.
Bernikla obrożna (Branta bernicla)
Systematyka
rząd: blaszkodziobe (Anseriformes)
rodzina: kaczkowate (Anatidae)
rodzaj: Bernikla ( Baranta)
gatunek: Bernikla obrożna (Branta bernicla)
Charakterystyka/ morfologia
Nieco większa od krzyżówki. Jest to najmniejsza i najciemniej ubarwiona z gęsi, a także jedyna o całkowicie czarnej głowie. Szyja i pierś są również czarne i tylko po obu stronach szyi widać wąski biały pas. Jedynie pióra pokrywowe są białe, go widać na górnej stronie ciała. Brzuch w zależności od podgatunku jest albo łupkowoszary, albo białoszary. Młode nie mają białych pasów na szyi, a pióra na przodzie ich skrzydeł usiane są białymi punkcikami. Bernikla obrożna lata stadami ale nie formuje kluczy. Wydaje gardłowe ”rot rot”. Długość ciała ok. 58-60 cm , rozpiętość skrzydeł ok. 110- 115 cm, waga ok. 1,0 – 1,5 kg
Biotop/ preferencje pokarmowe
Zamieszkuje skaliste obszary tundry w pobliżu morskiego wybrzeża, jeziora, rzeki lub wyspy na jeziorze. Zimuje na położonych w pobliżu morza łąkach i polach. Żywią się trawą, mchami i porostami, mięczakami i skorupiakami. Na zimowisku żywią się głównie zosterą morską , rośliną objętą w Polsce ścisłą ochroną gatunkową i umieszczoną na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006) w grupie gatunków wymierających (kategoria zagrożenia: E).
Rozwój osobniczy
Ta arktyczna gęś gnieździ się w tundrach Eurazji i Ameryki północnej, najdalej na północ ze wszystkich gęsi. Gnieździ się wyłącznie na wybrzeżach morskich, przy ujściach rzek ale i na przymorskich jeziorach. Na tereny lęgowe wraca w końcu maja. W 10 dni po przylocie rozpoczyna się budowa gniazd. Gnieździ się w małych koloniach na niewielkich wyniosłościach terenu. Stanowi ono zagłębienie w ziemi między kamieniami, wysłane porostami oraz puchem. Samica znosi 3 – 6 szarawych jaj ciemniejących podczas wysiadywania, które trwa do 26 dni. Gąsior początkowo opiekuje się pisklętami, ale dość szybko porzuca rodzinę . Gąsiory łączą się wtedy w stada i pierzą się, tracąc na 3 tygodnie zdolność latania. W końcu sierpnia kończą pierzenie także samice. Młode już są w tym okresie lotne i cała rodzina odlatuje na południe. Zimuje na wybrzeżach Francji aż po Morze północne, rzadziej na Bałtyku. W Polsce zimuje nielicznie, ale regularnie na wybrzeżu Bałtyku.
Status gatunku
Od początku XX wieku jest coraz rzadziej widywana na zimowiskach w Europie, co niepokoi badaczy.
Przygotowała: Wanda Kula